16.06 - 06.07 2020:

KOMPOZYCJE

Malarz, pedagog, animator kultury. W latach 1980-1986 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (dyplom w 1986 r). Ukończył Podyplomowe Studium Polityki
i Zarządzania Oświatą na Uniwersytecie Warszawskim (2000).

Stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki (1996). Nagrodzony wieloma nagrodami artystycznymi i edukacyjnymi, m.in. medalem Komisji Edukacji Narodowej. Od 1992 roku prowadzi autorski program nauczania plastyki w warszawskim XXXIV LO im. Miguela de Cervantesa. 

Doradca artystyczny i metodyczny wielu instytucji i fundacji edukacyjnych oraz promocji sztuki. Współpracuje z Mazowieckim Instytutem Kultury w Warszawie. Wystawy indywidualne
w kilkunastu galeriach krajowych i zagranicznych. Brał udział w wielu wystawach zbiorowych, targach sztuki, plenerach, akcjach i warsztatach artystycznych.

W ostatnich latach twórca wykorzystuje w swoich pracach różne elementy plastyczne, tworząc własną techniką specyficzne obrazy abstrakcyjne, wywodzące się z syntezy krajobrazu.

"Przyroda i natura prowokują mnie coraz bardziej. Coraz większa synteza, przechodząca już
w całkowitą abstrakcję, jest dla mnie najlepszą formą notatki plastycznej. Poszczególne elementy
w moich pracach zostały podporządkowane geometrii obrazu. Ważną rolę w budowaniu kompozycji odgrywają też, dostrzegalne dopiero przy wnikliwej obserwacji, niuanse kolorystyczne. Skojarzenia, refleksje a także inne rodzaje postrzegania wizualnego, jakiego dozna odbiorca, są już tylko pochodną wynikającą z indywidualnych, własnych doświadczeń, zbieranych przez całe życie."

Ireneusz Jankowski


"Ireneusza Jankowskiego fascynuje twórczość Paula Cézanne'a i Pieta Mondriana, prekursorów nowoczesnej sztuki, mistrzów dogłębnej analizy rzeczywistości, urzeczonych urodą natury. Zwłaszcza zgeometryzowany świat Pieta Mondriana inspiruje warszawskiego artystę, który, podobnie jak współtwórca neoplastycyzmu, kawałkuje powierzchnię obrazu na kwadraty, prostokąty, trójkąty, rozdziela je siecią lin i pasm, będących metaforycznymi drogami ludzkiego losu. Nie piętrzy znaków
i symboli: w formie czystej i oszczędnej opisuje tkankę ziemskiego terytorium człowieka."

Jerzy Brukwicki